Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Rafał Hille

Ulica

podszedłem do okna

księżyc dawał czadu kominem


mówiłaś że to już koniec

dalej nie da się żyć z rybikami w szafie i

fałszywym winem ze spożywczaka na dole

 

po drugiej stronie  kobieta

machała do postaci ze swojego snu

znowu jej balkon i pies z chorym uchem

i ja nagi w odbiciu szyby

spoconej naszymi ciałami

nie pokiwałem jej

 

ciągle zmartwychwstawała ulica

o piątej rano anioły ciągnęły resztki absolutu

z butelek rozbijanych na gołym bruku

kilkanaście metrów nad hydrantami

kilka kilometrów od ciebie za moimi plecami

na tapczanie szukałaś zapałek a może zapalniczki

- to nic nie da, i tak będzie ciemno

tylko syczenie ognia i trzask kółka

hałas jakby ktoś zwłoki taszczył po schodach

Ilość odsłon: 940

Komentarze

aidegaart

2-52-5

sierpień 21, 2017 21:34

kolejny dobry wiersz, który dzisiaj czytam
hej hej! przybywajcie czytelnicy, warto!!!
pozdrawiam

Leszek.J

2-52-52-52-5

sierpień 21, 2017 20:44

Ciekawie i czytelnie napisane.
Pozdrawiam

Dorota

2-42-42-42-4

sierpień 19, 2017 20:40

Ciekawy tekst, podoba mi się. Jedynie wersy:
"szyby
spoconej naszymi ciałami" - oszukują...bo niby wiadomo o co chodzi, ale to niemożliwe...inaczej bym to ujęła, zgodnie z prawami fizyki :)) ale ogólnie dobry tekst, mocna puenta. Pozdrawiam

Czorcik

2-42-4

sierpień 19, 2017 19:53

To taki wiersz końca? Ma nastrój. Oby tak nie było. Dobry wiersz.

Konto usunięte

2-4

sierpień 17, 2017 04:18

Smutny, ładny wiersz. Nie wiem, czy puenta nie zbyt drastyczna w porównaniu do reszty tekstu. Ale może właśnie o to chodzi. Zbierasz pogodzenie z losem i nagle -- nie. Wykrzyczane miękkim dźwiękiem ciągniętego ciała.
Pozdrawiam.