wymięty z tylnej kieszeni świt 

jak figura retoryczna krwawiąc z gęby 

wypluwa z żółcią światło

z bólem rozjaśnia zaciemnioną jadalnie

w chłodnym poranku za oknem

wyciąga się na ławce 

zaglądam z nim pod powieki drzew

w pajęczej sieci w agonii krople rosy

pada ...

ucząc się języka deszczu

przybity i cierpki jest dość nieprzewidywalny 

czasami skapująca ślina jest niczym wodospad 

uderza literami o kamienie

wypalony i chropowaty z zachodem

odczuwam nową przestrzeń między wersami

skrupulatnie chowam zaszyfrowane gwiazdy 

do dorzecza gdzie z nurtem Styksu się utożsamiamy

***************************************************************

mówią że jestem inny 

między dwoma światami

zbudowałem następną wojnę

w kokonie ze splotów zdarzeń

doszczętnie zburzony entuzjazm

osiada z pyłem  na chodnikach

pochowałem z gruzowisk wydobyte myśli 

nie widząc już  horyzontu nocą pospadały gwiazdy

wyoblone krawędzie w przestrzeni

z Boskiej tylnej kieszeni wymięty nowy świt  

przez wybrudzoną paluchami szybę

przebija się unosząc kurz do zaciemnionej   jadalni

w chłodnym poranku degustator trunków 

jak jurny młodzieniec odzyskuje półpełny kąt na ławce 

zaglądam z nim w konfuzji pod powieki drzew

dostrzegając w pajęczej sieci agonie kropli rosy

cholera znów pada ...

ucząc się języka deszczu

skondensowany w chmurach  jest dość cierpki i nieprzewidywalny 

czasami ociężała kropla spadając jest niczym młot

rozbija kamienie tępiąc krawędzie jak myśli zmieniające światopogląd 

z zachodem  odrętwiały   i chropowaty  

odczuwam nową przestrzeń między futrynami

skrupulatnie chowam kawałek nieba

do dorzecza gdzie z nurtem Styksu się utożsamiamy