Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


przyszłam bo długo namawiali
tutaj znajdziesz spokój
w zgliszczach mała mrówka 
odnajduje swoje ścieżki

tyle słońca dzisiaj w pąkach
ciepło dnia zamyka cienie

wybieram łóżko od strony ucieczki
to co leży niedaleko 
mówi dzisiaj będziesz walić 
w drzwi rozkrwawisz sobie pięści 
jutro wróci każdym skurczem 
bólu przywrze do wspomnień

wreszcie położysz się na plecach

zaczniesz kreślić swoje ścieżki
na suficie białym jak śmierć
i niezapisana kartka
Ilość odsłon: 1320

Komentarze

listopad 02, 2017 08:36

Panie Pawle - ta maniera, to próba oddania porwanych wypowiedzi peela w stanie głębokiego rozedrgania, zatem nie zakładałam składnych, pełnych zdań.

Zastanawia mnie stwierdzenie, że tekst jest " w sumie o niczym", gdyż jest "zbyt hermetyczną enigmą", czy jest to równoznaczne?

Na pewno jest powód do refleksji.

Pozdrawiam

wrzesień 06, 2017 09:59

ten jest słaby

a pierwsza niby-zwrotka, to znów manieryczny telegram, niezborny

"przyszłam bo długo namawiali /stop/tutaj znajdziesz spokój/stop/w zgliszczach mała mrówka
odnajduje swoje ścieżki/stop/ całuję ciocia"


jednak podstawową wadą tego tekstu jest to, że on bardzo "usiłuje być" , sili się na coś , a jest w sumie o niczym, zbyt hermetyczną enigmą

a to nie wystarczy