Czasem najdzie człowieka taka ochota na kwas ogórkowy, że doprawdy już sam nie wie, co ze sobą począć. I nie ważne, czy będzie z dodatkiem liści winogron, czy może raczej wiśni. Niektórzy ludzie dodają liść dębu albo porzeczki, bo twierdzą, że od nich ogórki wolniej miękną. Naukowcy dowodzą, że kwas ogórkowy poprawia pewność siebie i pozwala odczuwać mniejsze lęki społeczne. Jest to bardzo ważne, szczególnie dla poetów, którym i tak ciężko się odnaleźć w realnym świecie.

Kudłaty chłopak nie miał pojęcia o wynikach badań naukowych. Nigdy nie słyszał o prospołecznych właściwościach kwasu ogórkowego. Może gdyby wiedział, to piłby go częściej, a nie tylko wtedy, gdy nachodziła go ochota. Ponieważ był poetą, to zdarzało mu się widzieć rzeczy, których zwykli śmiertelnicy zwykle nie dostrzegają. Miał dar odnajdywania twarzy na gładkich powierzchniach, takich jak oheblowane deski albo kamienne posadzki. Wystarczyło kilka kropek, jakaś plama albo słój, żeby kudłaty chłopak zobaczył twarz człowieka.

- Chciałbym się z panem napić kwasu ogórkowego – kudłaty chłopak zwrócił się nieśmiało do interpretatora ponadprzeciętnych umiejętności.

Interpretator uniósł głowę i spojrzał na chłopaka badawczo.

- Poeta? – zapytał interpretator.

- Początkujący – odpowiedział kudłaty, uciekając wzrokiem.

- A z czym konkretnie pan do mnie przychodzi?

- Trochę nie mam odwagi…

- Może niech pan spróbuje wyrecytować? Będzie panu łatwiej, a potem skoczę do spiżarki po słoik ogórków.

- Galop suchotnika

Magiczny świecie dymiących czajników

i cerat w fantazyjne kratki

gdzie światło pada na kawałki podłogi

a plamy zmieniają się w baśniowe postaci

widać twarze wyimaginowanych przyjaciół

na pegazach z okruchów po maślanych ciastkach

ale bez tych wszystkich męczących pytań typu

czy był wczoraj stolec

Interpretator ponadprzeciętnych umiejętności westchnął głęboko, wpatrzony w jeden punkt, gdzieś nad głową kudłatego chłopaka.