Po
leci śnieżka za rzęsą miękka,
w wirujących
białych figurach,
figlujących z przestrzenią
bez końca ...

To jest fragment wiersza, napisałabym wierszyka, :), i tu "wstawia się " bez końca
,po prostu pomyślałam o różnicy w intencji, czy intencja jest patetyczna? Na zawsze rzeczywiście może najmniej się wpisuje,
No ok, nie myślałam, ze będę "bronić" tego wiersza, a tym bardziej nieskończoności, ale myślę, że to słowo jest tu kluczowe

O.K. Rafał. Masz rację.

na zawsze? to byłby dopiero patos :-)
a czy na zawsze, czy do śmierci, to na jedno wychodzi.

Pisząc o konstrukcji miałam na myśli, że jeśli teraz wstawisz ileś synonimów, wrócisz do nieskończoności.

Dziekuje za komentarze..smierc jest moze bardziej majestatyczna...

Pocałuj mnie Gerdo, ?

Aż się stanie? Tomku? Ciągle, ciągle? No może to słowo nieskończoność ma taki "dramatyczny" wydzwięk, a może na zawsze?

Jest. Śmierć też może (i jest często) patetyczna. Będę się upierał, chyba, że ktoś mnie przekona.

A, rozumiem, :) nie ma patosu, jest bdb

Te wszystkie płatki śniegu
Ogrzewam twoje nagie dłonie
(Na skutej lodem ścieżce)
W liniach horyzontu (do nieskończoności)

Ładny, nie widzę patosu w puencie, ale też nie
wiem, czy nie "tylko" ładny,
A może jednak tę nieskończoność można byłoby zastąpić, ale nie w tej konstrukcji, - tak zakładam

Rafał, wszyscy piszą o jesieni a Ty zmroziłeś atmosferę. Ale ładny, liryczny wiersz. Tylko tego:
"w liniach horyzontu do nieskończoności" nie kumam.
Pozdrawiam serdecznie.