Bruno Schwarz

Sacrum i profanum

Starzy ludzie powiadają, że ze szczytu wzgórza idzie się prosto do nieba. Może właśnie dlatego miasteczka i cmentarze budowano na wzgórzach i odgradzano wysokim murem od tego, co nieświęte. Wędrowców i zbłąkane dusze witano znakiem krzyża na wypadek, gdyby im przyszło mieć złe intencje. I nawet liść tańczący na wietrze był boskim obrazem.

- Teraz to już się wszystko pozmieniało – powiedział starzec w podartym płaszczu, gładząc długą, siwą brodę. – Ciężko jest oddzielić sacrum od profanum. Wymieszało się to wszystko, jak kasza ze skwarkami w ogromnym garnku.

- Bo ludzi jest więcej! – odpowiedział kudłaty chłopaka, który na wszystko chciał mieć jakąś odpowiedź. – I chyba zabrakło dla wszystkich miejsca na świętych wzgórzach.

- To jak odróżnić grzeszność od świętości albo żywych od zmarłych? – zapytał mężczyzna.

- Może trzeba się jakoś umówić, że to co dobre góruje nad światem, a to co złe pochodzi z zewnątrz?

- Tylko co zrobić jak się ktoś zapomni? – dopytywał starzec.

Kudłaty chłopak nic nie odpowiedział, bo właśnie próbował wspiąć się na wielkie rumowisko cegieł z rozebranej kamienicy, która spłonęła doszczętnie zeszłej nocy.

Ilość odsłon: 1702

Anna Marianna Szczesna

2-3

październik 06, 2017 19:26

można się zamyślić autorze, mimo odchylenia w niemal groteskę i kabaret. mam nadzieję, że dobrze mnie zrozumiesz.

Bruno Schwarz

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 29, 2017 10:25

Bardzo mi miło :)

lu*

2-5

wrzesień 29, 2017 09:21

Bardzo, bardzo mi się podoba Twoje pisanie!

Janusz.W

2-5

wrzesień 28, 2017 23:51

biorę tylko profanum ,bo sacrum jakoś nie po drodze)))

Bruno Schwarz

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 27, 2017 12:20

Po takim komentarzu Tomku, to tylko się wzbić ponad chmury, żeby potem upaść na pysk gdzieś w okolicach Próżnej albo Hożej. Dzięki serdecznie!

Lenie już dziękowałem ;)

Wokka, bardzo mnie to cieszy, pozdrawiam i dziękuję!

Bruno Schwarz

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 27, 2017 12:12

Już się robi, dzięki serdeczne!

Lena Pelowska

2-5 2-5

wrzesień 27, 2017 11:54

chłopak zamiast chłopka
I nawet zwykły liść na wietrze - zostawiłabym tylko: "zwykły liść na wietrze..."
albo żywych od zmarłych (bez "przynajmniej")
rumowisko cegieł, pozostałych ze starej kamienicy. Spłonęła doszczętnie zeszłej nocy.

takie propozycje na szybko. Tekst świetny. Pozdrawiam

Tomek

2-5

wrzesień 27, 2017 11:47

W psychiatrii to istota choroby dwubiegunowej z szybką zmianą faz, lub (częściej) osobowością "narcystyczną"). w ogromnym skrócie i upraszczając: albo jesteś dobrym, pięknym i zachwycającym bogiem, albo nieistotnym obrzydliwym karłem, który niczego nie umie. Pomiędzy tymi stanami nie ma nic pośrodku. W razie, "gdy ktoś się zapomni" lot przez próżnię jest szybki, nieprzyjemny, a upadek bolesny.
Ograniczę się do tej jednej interpretacji, choć widzę ich kilka.
W twoich opowiadankach nikt nie ma racji i jednocześnie mają ją wszyscy. Logika Vonneguta, lubię.
Pozdrawiam.

wokka

2-5

wrzesień 27, 2017 11:30

Też lubię teksty o kudłatym chłopaku.
Pozdrawiam.

Tomek

2-5

wrzesień 27, 2017 11:11

Jak zwykle mi się podoba. Jestem fanem Twojej prozy. Popraw literówki, bo dużo ich.
Pozdrawiam.