Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Piosnka, którą ukochana

Zwykła była mi nucić,

Piosnka dawno zapomniana

Przyszła sen mój zakłócić.

 

Jej melodia staroświecka,

Zapomniana od dawna,

Miała w sobie uśmiech dziecka,

A w łzę była oprawna.

 

Skąd się wzięła dziś na nowo

W sercu moim, któż zgadnie?

Ale słyszę ton i słowo,

Co mi dźwięczy tak ładnie.

 

Jeśli piosnki jak skowronki

Odlatują z jesienią,

A wracają znów na łąki,

Gdy się z wiosną zielenią -

 

To piosenki tej przybycie

I jej tchnienie miłosne

Może wróżyć nowe życie,

Przebudzenie i wiosnę.

 

Jeśli piosnki są, ach! tylko

Własnym cieniem człowieka,

Co tak duży ranną chwilką,

Z biegiem słońca ucieka -

 

A do dawnej wraca miary,

Kiedy słońce już nisko,

To ten powrót piosnki starej

Może wróżyć noc bliską.

15 luty 1870

 

Ilość odsłon: 1132

Komentarze

Nie znaleziono żadnych komentarzy.