Miło mi Zrywie, że choć na trochę:)
Pozdrawiam:)

Nastrojowo. Zatrzymał na trochę :)

Hej, Joasiu!
dzięki, że zajrzałaś.
Pewnie to "się" uwiera, hm...pomyślę.
Pozdrawiam ciepło:)

Przy pierwszym czytaniu pominęłam pierwsze "się" ale potem, następnym, następnym... już tak nie uwiera.
Jest ładnie.

Pozdrawiam

Januszu, Twoja sugestia bardzo mi się podoba.
Dziękuję.
Pewnie coś sobie podkradnę, ale jak wrócę, bo teraz tylko na chwilę zajrzałam.

nie próbuj mnie zrozumieć
bo jestem śniegiem

zapadającym się w ciemność
sosnowego lasu
po którym dochodzi się do siebie

by utknąć za szkłem
zapobiegając rozdarciu

ale ufaj mi
nie wyrwę serce
rozdzierając jej ciało

jestem śniegiem
na jej igłach


ja tak to widzę ale to tylko moja sugestia)))pozdrawiam Ewa

Hej!
Szalony, dzięki za zajrzenie do mnie. I za podobanie:)
A czemu szklana?- bo jakoby jej nie było, a jest.
Pozdrawiam ciepło:)

Tomku, dzięki za odwiedziny i za komentarz.
Pozdrowionka ślę:)

Miłego dnia życzę wszystkim:))

...nawet mnie nie razi owo "rozdarcie serc".
:-)
Pozdrawiam.

Fajna metaforyka. Nastrojowo, choć smutno.
Pozdrawiam.

Bardzo mi się podoba jest niesamowity dlaczego za szklaną? czy nie lepiej za bariera murowana