Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki



trzeba żyć
do setki trzeba ciągnąć
za złotówkę dziennie

wróci syn marnotrawny
zamarynowany w procencie
szklane tulipany przyniesie

sama z krzesła spadłam
kurz wycierałam
z zawieszonej na żyrandolu
pętli
to miejsca nie miało

syn pracuje na czarno
niedosypia biedak
piasek za Piaskunem nosi
a mnie oczy szczypią

ziarnko do ziarnka
miarka pełna strachu
nie ziewam
czekam na
wyścigi w dziurawych workach
do drzwi

meta po drugiej stronie
wieka


Ilość odsłon: 1531

Komentarze

lipiec 28, 2018 21:40

Bardzo dobry wiersz, bardzo dobrze oddana atmosfera. Ciekawie poprowadzony, bardzo mi się spodobało "szklane tulipany przyniesie".

Pozdrawiam

lipiec 28, 2018 17:48

Ciekawie piszesz,podoba mi się-w życiu nie jest łatwo,doznajemy strachu,łez,odarcia,pustki,samotności ale i małych i wielkich radości czasem-wierzę jednak,że przez wzgląd na te dobre chwile,które przecież,nam każdym się zdarzają warto żyć,obyśmy umieli je dostrzegać.Najsmutniejsze,kiedy przegrywa miłość,wtedy o krok od tragedii.

październik 20, 2017 14:41

Dobry wiersz. Konsekwentnie poprowadzony - jedynie co razi to rym czasownikowy (chyba nieświadomy) pojawiający się w trzeciej zwrotce :)

lu*

2-5

październik 20, 2017 14:24

Porażający! Nie powinien zginąć wśród wielu silących się w temacie. To się po prostu czuje.

Konto usunięte

2-32-32-3

październik 20, 2017 14:08

Ten utwór jest dobry.

październik 19, 2017 22:34

to jest bardzo dobry wiersz, ciekawa gra słów, no i ten smutek
pozdrawiam

październik 19, 2017 22:12

Na mój gust, za dużo niedomówień, co czyni wiersz nie tyle tajemniczym czy też wieloznacznym, ile niezrozumiałym.

październik 19, 2017 22:05

o rany, dobry, mocny - podoba się
pozdrawiam