"zgodnie zobowiązującą estetyką", piszesz. Tak tłumaczą? Przecież to kuriozalne.
Pozdrawiam (do tekstu się odniosłem już).

Zakończenie wersu przez "z małżonkiem z" nie budzi we mnie sprzeciwu.
Tobie wydaje się zupełnie chybionym, wręcz kuriozalnym.
Prawdopodobnie nie tylko Tobie, bo czytając od lat produkcję poetycką na kilku portalach a także czytając poezję z tomików wiem, że takie zakończenie wersu jest niezgodne z "obowiązującą estetyką".
Oczywiście nie mam zamiaru kruszyć kopii w obronie takiego zakończenia i mogę przenieść końcowe "z" do następnego wersu, bo jest to dla mnie bez znaczenia, szczególnie w takim prozaicznym tekście.

Słowo "poemax" ma pewnie znaczyć "maksimum poezji" i zamieszczając tu swoją produkcję, muszę dążyć do maksimum.
Ale mam nadzieję, że mogę prezentować też własne gusty i moje pojmowanie tego, co jest, a co nie jest dobre, ładne, czy poprawne.

Nie widzę żadnej z mojej strony przesady - dziwne, że można wymyśleć na koniec wersu coś takiego "z małżonkiem z" (sic!). Masz tego jakieś rozsądne uzasadnienie?

mars!
Twój komentarz zawiera wiele przesadnych stwierdzeń.
Nie widzę też podobieństw załączonego linku do mojego tekstu.
Dziękuję za przeczytanie tekstu i zdanie o nim.

Coś podobnego w klimacie miałem
https://poema.pl/publikacja/194593-radio-kielbasa-i-koparko-ladowarka

Trochę wyliczankowo i schematycznie, ale jest ciekawie i klimatycznie. Tekst aż wyje, by mu zapodać jakąś zgrabną klamrę. No, i bym zapomniał - wersyfikacja kompletnie spieprzona, ale da się naprawić.

Rem. U mnie bukowe schody by nie skrzypiały.

Zawodówka budowlana!
Dziękuję.

Dziagdysiu!
Gratuluję ukończenia zawodówki.

Wiele wyrażeń grawitacyjnych nie po polsku.
Ja tylko ukończyłem zawodówkę w prl-u.
umiera poezja!!!