a może taka wersja:

"znów dzień przepędza noc
promienie wypisują słowa
po mojej twarzy

ptaki już dawno nie śpią
niesforne nutki wiją gniazda
w moich uszach

śmiech bierze się za łaskotanie"

[masz tu więcej na domyślanie się, metaforyka mniej sztampowa, próbuj układać zdania mniej szablonowo]

Ok, to do poczytania.

Dziękuje, Ci ze tak uważasz

Twój też :)

Ładny twój
wiersz jest

Tak, wiem

w przestrzeni

uniosła kryjąc zażenowanie
przesunęła się po czole
musnęła włosy

jego oczy widziały
niepokój ucieczki do linii brwi
jej oczy widziały
ten sam wyraz jego oczu

po linii jego spojrzenia wróciła

Uśmiech przez ptaków śpiew lub przez promienie

Uśmiech? a samo łaskocze?
Ogólnie ok, coś mam podobnego, spróbuję znaleźć