Dziękuje Leszku

Przydałaby się tu interpunkcja, ale i tak rozumiem ważny przekaz tego wiersza.
Pozdrawiam

Droga Lucynko tak bardzo cie wyciągną wiersz

Drugi Grzegorzu wers zostanie jak jest Nie uważam żeby był fatalny

Wiem, wtedy będzie jak trzeba. Nie, nie będzie.
Ale to tylko ja, nie wiem co się tak uwzięłam :)))

ja tylko tak,może przemyśleć, nie musi mi się podobać. to apropo pierwszej uwagi. apropo drugiej, mu można łatwo zamienić, a moim zdaniem kaleczy ten wiersz.

ja tylko tak,może przemyśleć, nie musi mi się podobać. to apropo pierwszej uwagi. apropo drugiej, mu można łatwo zamienić, a moim zdaniem kaleczy ten wiersz.

No tak, Grzegorz, masz rację, jednocześnie c z u j ę, że może być tysiąc nieb, każdy ma swoje, a tu człowieczek ma duszę co się obija o niebo nieskończoności. Odkrywam wielowymiarowość tego doświadczenia. Chodzę koło tego tekstu od wczoraj.
Jest jak obrazy Chagalla. Tu wszystko można odrzucić, albo wejść w obszar doświadczenia sytuacji granicznej. Nie wiem czy Wojtek chciał powiedzieć, że każdy ma jakiegoś boga, który go określa, jest jego przeznaczeniem. Ja to tak czytam. I ta pokora! To się tak rzadko zdarza!

słowo - nieskończoności w odniesieniu do nieba moim zdaniem zbędne.


mu wyznaczony bog, brzmi fatalnie moim zdaniem, przemyślałbym ten zapis

Człowieczek bo jesteśmy nimi wielka jest ino dusza od człowieka dziękuję ci za przeczytanie i opinie