@Leszek, dzięki, miło mi

@mars, no faktycznie, wyobrażam to sobie,
więc albo mogę powiedzieć, że pierwszy lepszy człowiek ma raczej ciasny umysł, mało wrażliwy, albo, że nie wyobrażam sobie pierwszego lepszego człowieka sięgającego po poezję, lub po prostu, że warsztatowo dalej zmagam się z przedstawianiem abstrakcyjnych stanów emocjonalnych w sposób bardziej pośredni, niż za pośrednictwem samych, bardziej pośrednich opisów i fragmentów analitycznych, dlatego wiersz ma narrację pierwszoosobową, ale rozumiem, że różnie to mogło wyjść, tym bardziej różny może być odbiór takiego zabiegu,

dzięki za zaglądniecie

@tomek, dzięki, miło, z tym patetyzowaniem, to masz rację, taka maniera, powoli się z tego leczę, ale często nawyki biorą górę i wychodzi jak widać na załączonym utworze


pozdr

Tytuł - jak mi się zdaje - faktycznie mógłby być inny. Za to wnętrze ciekawe, napisane czytelnie, nieco odleciane, ale nie na tyle, by nie zrozumieć.
Ode mnie jeszcze jedna rzecz, z którą się nie zgadzam. Patetyzujesz poezję. I słowa. Też tak miałem, ale mi przeszło.
Pozdrawiam.

Wyobraź sobie, że pierwszy lepszy człowiek bierze ten tekst do ręki i zaczyna czytać...
Następnie wyobraź sobie wyraz jego twarzy po przeczytaniu tytułu i dwóch pierwszych linijek.

Ach ta miłość, przychodzi, odchodzi...
Nieźle napisane.
Pozdrawiam