Brozic: Wątpliwości. Serwis poetycki.

Strumień mówi: "Nie rozumiem, na co

Muszę wiecznie z gór w doliny płynąć?

Mój ruch ciągły próżną tylko pracą,

Kiedy w morzu mam bez śladu ginąć..."

Na to kwiaty w dolinie rosnące:

"Ty się nie skarż, o dobry strumieniu!

Twoje wody sączą życie łące,

Są niezbędne naszemu istnieniu."

Kwiaty mówią: "Dziwne nasze losy!

Po co wonie rozsiewać z kielicha?

Po co błyszczeć kropelkami rosy?

Gdy z nas każdy lak szybko usycha."

Na to dziewczę: "Dola wasza, kwiaty,

Jest podziwu godną i zazdrości,

Waszym wdziękiem ożywiacie światy,

Sercom ludzkim niosąc woń piękności."

Dziewczę mówi: "Na co mi uroda?

Na co w sercu słodkich wzruszeń tyle?

Szkoda marzeń serdecznych, ach szkoda?

Wszystko zniknie, jako sen za chwilę".

Na to młodzian: "Szczęścia nikt nie mierzył

Dnia długością, lecz tym, co mu dano,

Bóg ci skarby uczucia powierzył,

Byś kochała i była kochaną."

Młodzian mówi: "Ach w tym życia boju,

Co wre ciągle przede mną i we mnie,

Próżno szukam szczęścia i spokoju,

Po co żyję? gdy walczę daremnie."

Na to usia dziewczęcia milczały,

Lecz rączkami oplotła mu szyję,

Wątpliwości, jako śnieg stopniały,

I nie pytał więcej, po co żyję.

Spis rzeczy