Janusz.W

Ocean

idiomy Bogów uzupełniając pustkę

uderzają z zimnym oddechem

zapada się i rozpada wyhodowana noc

kwarantanna po gwiazdach zabija

nic już nie urośnie między szczelinami

na dłoniach wszechświata umiera mrok

powietrza od nowa nabiera rozpędu

popychane przez wiatr na skaliste brzegi gór

Thor pogrzebał bez reszty cały ocean

już pod kamieniami miłość

wraz z robactwem wsiąka w piach

i nadchodzi nowy etap

narodzin krwiożerczej bestii

a ofiary nieodwracalnych zmian

ucztując w Walhalli przy stole Odyna

nieśmiertelnych przy tym paraliżuje strach

by nie wygrzebać tego co pozostało

materii wytatuowanej po same brwi

Ilość odsłon: 1255

Janusz.W

2-5

listopad 08, 2017 11:23

dziękuje za korektę i opinię

chyba nie zawsze udaje się być błyskotliwym i chyba raczej nie potrafią płynąc z falą mniej jednak nie tonę))

dziękuje Mars .Leszku

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

listopad 07, 2017 20:38

"by nie wygrzebać TEGO co pozostało
materii wytatuowanEJ po same brwi"

tematyka nie zwala z nóg, niestety

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

listopad 07, 2017 20:32

Głęboki wiersz, jak Pacyfik.
Pozdrawiam

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Janusz.W

Ocean

Komentarze