Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

wagi nie drżą tak jak nasze dusze
gdy stąpają po ziemi
ważą choć spoglądamy
tylko na freski figury mazidła

z wersów odpadają drobiny domyśleń
w przestrzeniach świątyń wietrzą się dusze
na wzór i podobieństwo

wypluwamy siódmego kota z kanonów
w których grzęźniemy
nieskończonymi ósemkami
gubimy drogę
rzeczy są ważne, natomiast
znikają

nie wiemy jakie cuda
ciałem staną
co się pojawi
co potłucze
co sklei

a oni trwają jak miłość

pomyśl że miłość nie istnieje
odważysz się?
Ilość odsłon: 947

Komentarze

listopad 16, 2017 13:10

... jakby trochę czasowników ubyło... czary jakoweś czy co? ;)

listopad 16, 2017 12:17

Już wiem Tomku, co mnie tutaj uwiera (poza rewelacyjnym tytułem), chyba ilość czasowników. Jest czynnościowo, dlatego czuję jakiś przesyt, jakieś nagromadzenie rzeczy, które mają się stać, które trzeba wykonać. To mnie przytłacza podczas czytania. Wiem, że innym ten tekst się podobał, więc może to tylko moja subiektywna opinia. Pozdrawiam serdecznie

listopad 16, 2017 10:53

... poprawiony