I posiłek

gra barw gwaszy wycinanych matisse'a,
myślę o klownie oraz o koszmarze
białego słonia z cyklu jazz,

gra barw w ogrodzie
biel tnie czerń w żółci ginie czerwień:
na ośnieżonej gałęzi kos
połyka owoce kaliny,

nie dzieje się nic tylko lęk,

kos przeglądam okolicę,
czy nie widać krogulca, w każdej
kulce kaliny czyha sens.


II premedytacje

jastrząb odrywam strzęp za strzępem
od gołębia, co dogorywa,  
rzęzi osaczony srokami,
czekam na resztki z posiłku
jak sroki, utożsamiony
z ofiarą współczuję ofierze,

głód, dług u żołądka, kaszle
zakłopotany jak lekarz,
martwi go jednoczesne bycie
zabijającym, zabijanym,
widzem czekającym na ochłap,

tymczasem odwilż upodabnia
krajobraz do upierzenia srok
lub pokrewieństwa dobra ze złem.