Czasami tak trudno znaleźć człowieka w "człowieku"
Przytulam Ewuś :-) Spokojnych Świąt życzę :-)
Lubię to Twoje pisanie :-)

Pod pojęciem antyhumanizmu(dzisiejszego z punktu widzenia Naszej epoki)mamy do czynienia z pewnym ludzkim dyskursem...( znowu ten trzykropek:) )
Odwołuje ten temat do Michela Foucault-Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu.Jeśli lubisz czytać,a domniemywam że tak!?,zapraszam do lektury.
Pozdrawiam

antyhumanizm? nie, nie
to zagubienie
to ciągłe szukanie
to nieustanne wyżłabianie kolein
głębszych i głębszych
i strach, że się nie znajdzie...
i tęsknota
coraz większa
dzięki za komentarz:)

Hej!
Wspomnienia zawsze zostają,a kolejne rozterki to nic innego jak poczucie braku zaufania względem innych ludzi....Cieżko jest zaufać i cieżko jest spotkać prawdziwego człowieka.
Mamy tutaj do czynienia z pewnego rodzaju antyhumanizmem(ksieżycowe kamienie)
"To nie my mówimy językiem, lecz język mówi nami"
:)
Pozdrawiam

no własnie, no własnie
czemu tak mało umiemy się cieszyć?
ale ja też tak mam
antydepresanta zażyć?
czy co?

tęsknota za drugim człowiekiem, to te puste miejsca. są. jest. ale na razie chowam się za firankę, jutro i tak społeczność wyciągnie mnie stamtąd i każe, uśmiechniętym, wisieć na choince.
Pozdrawiam.

I tak bywa Tomku nieraz
bo ludzie potrafią być...różni
ale jakby nie było, jednak jesteśmy gatunkiem stadnym:)
myślę, że nikt nie jest samowystarczalny
i szybko zatęskni za drugim człowiekiem:)
dziękuję za czytanie i pozdrawiam

Krytyku, dziękuję
i pozdrawiam

Ładnie ...

Mam trochę inaczej. Same puste miejsca przy stole, nie siadam, patrzę z oddalenia. Mam ludziowstręt ostatnio.
Pozdrawiam.