zakamarki szuflad nasiąkłych lawendą

   tęsknota za ściętymi włosami, pożarcie

   przez lustro wwierca się w pęknięcia

   jesteśmy przemijającym błyskiem

   skąd to w człowieku tyle desperacji

   by zachwycić się starym błękitem

   podkową - siostrą zdartego proporca

   samotnym kornikiem więzionym w ramie

   gdy fryzjer znika w kryształowym blasku

   zaczyna drążyć podejrzenie, że ktoś tu

   skrycie majstruje przy minutach, dniach

   strzykot nożyczek stawia cię na baczność

   jak naczelnik poczty lub rzeczpospolitej

   zwiedzam ją z potulnie ściszoną magnezją

   następny w kolejce to zegarmistrz światła

   nakręcony