czemu w tłumaczeniu obraz poszedł do 3 wersu?

wiersz mi się widzi, a obraz - nie

Dziękuję Joanno:) A Ty nawet księżyc zobaczyłaś :)

Azi, nie wiem czy tylko u mnie tak mało widoczny ten trzeci kolor. Dopiero teraz dostrzegłam „cień” bordo?
i teraz mogę powiedzieć;
cudowna noc, a księżyc oświetla to co najpiękniejsze -
kolorowe chmury (na jutro) i gałązkę chociaż mocno zmrożoną
a wszystko takie tajemnicze,
jak to nocą bywa.
Pozdrawiam

Dziękuję Ulu, miło,że haiga podziałała na wyobraźnię, i w sumie mało ważne co autor miał na myśli :)
Może i mi uda się gdzieś dostrzec motyla?

A mnie zafascynował obraz. Jak motyle, szmaragdowy i szafirowy i gdzieś przebija też czerwień, przytulone ogrzewają swoje płatki przed śniegiem. Mocna czerń, a jednak rozjaśnienia bieli i trzy zwiewne motyle i biała gałązka? powodują, że obraz zastanawia i pozostawia miejsce na swoje motyle.
Magnolia jest porównywana właśnie do motyli. Ulotna tak jak one. A jej płatki delikatne i piękne jak skrzydła motyli.
Ukłony dla artystki.

Marcinie,dzięki za wizytę :) tak wyszło:)

Trochę ciemno. Mało barw. Albo są ciemne i niewiele widać, prócz szczątkowych: zieleni i błękitu. I bieli, którą osobiście lubię. Ale trudno. Robisz co robisz.

Dziękuję za komentarze. :)
Leszku, faktycznie zaczątek...
Joanno, czekam na Twoje przemyślenia, ciekawi mnie spontaniczny odbiór haigi :)
Tomku, co do obrazka mogę sie zgodzić, ponieważ zazwyczaj tworzę takie na pół abstrakcyjne wizerunki, jednakże oko można na czymś zaczepić, choćby na gałązce :) a co do haiku, wydaje mi się raczej proste,w nawiązaniu do zimowych refleksji malarza.
Pozdrawiam :)

Jak dla mnie bardzo metaforyczne: i obrazek i tekst.
Pozdrawiam.

TE MAGNOLIE - brakuje mi tu jeszcze jednego (małego akcentu, takiego niedokończonego) koloru, więc obawiam się, że tutaj poległam.
owszem mam jeszcze inne swoje przemyślenia ale...
hmm, może jeszcze nie teraz

Pozdrawiam