- Czy to aby na pewno jest to drzewo? – zapytał facet w wymiętej marynarce.

- Rośnie tutaj odkąd pamiętam – odpowiedział drugi, obchodząc jabłonkę dokoła.  – Wszystko się pozmieniało, a ona tkwi niewzruszona. Tylko popatrz, jakie piękne.

Mężczyzna otworzył skórzaną teczkę i zaczął do niej wrzucać małe, czerwone owoce.

- Pamiętaj, żeby były z szypułkami – powiedział ten pierwszy, wycierając jabłuszko o rękaw marynarki.

– Czy to takie istotne? - Zapytał facet z aktówką. – Przecież w tym wszystkim głównie chodzi o smak!

- Mi też chodzi o coś więcej – odrzekł ten w marynarce i zrobił kwaśną minę – Cierpkie!

- A później – zaśmiał się ten drugi zamykając teczkę – niebo w gębie.

- Tylko najgorzej, że czasu nie można cofnąć.

- Ale można go oszukać!

- Jeśli pamiętasz przepis – odpowiedział ten w marynarce.

- Ja nie pamiętam, ale kudłaty chłopak będzie wiedział, co z tym zrobić. Poeci mają takie rzeczy w małym paluszku.