Hej!
Tomku, dzięki za czytanie i podzielenie się refleksją związaną z wierszem.

Joasiu, cieszę się, że zaglądasz do mnie.
Nic już nie kombinuję:) nie:)

Leszku, dobrze myślisz:)

Pozdrawiam Was serdecznie:)

Z początku skojarzyło mi się z domem rodzinnym i dzieciństwem a po drugim czytaniu myślę że to była wczesna młodość i ktoś tam obok był.
Pozdrawiam

Poznałam i zaprzyjaźniłam się z Twoim stylem. Ewa, dla mnie jest dobrze. Tak,Tomek ma rację - nie grzeb w wierszu.

Pozdrawiam :)

Bywają i takie związki, w których nie może panować spokój. Jeśli partnerzy nie pokłócą się raz w tygodniu, aż do opuszczenia domu włącznie, zanudzą się na śmierć.
Jakoś tak jest. Rozumiem, że peelka nie z tych.
Ni cóż, może "On" jest taki. Niezgodność charakterów.
Pozdrawiam.
(nie ruszaj już nic w wierszu, mnie się czyta dobrze)

poprzestawiam
poprzerzucam
nieraz
może się nie podobać:)

Chodzi o szyk w zdaniu

Ula, dzięki piękne za chwilę z moim wierszem.
pozdrawiam:)

Ikarka, to już zależy od słuchu:)

"a drugi karą być potrafił" to nie brzmi dobrze

Wspomnienia na które otwiera się zmysł węchu.
Ten dom ma właśnie zapach. Tam wszystko pachnie czyimś życiem. Nawet wietrzenie nie pomoże, zawsze pozostanie powietrze nasiąknięte przeszłością.
Nagroda i kara.
Miłość i nienawiść.
W sedno wstrzeliłaś porownania.
A kto tym rządzi, odwieczne pytanie. Na które nie znamy odpowiedzi.
Może my sami?
Ukłony dla autorki