- Widzi pan ten napis? – dozorca wskazał końcem miotły na kartusz nad bramą kamienicy. - Vetus tibi reuelet secreta domuum.

Kudłaty chłopak zadarł głowę i zmrużył oczy.

- Nigdy go tam nie było! – zdziwił się chłopak.

- Był, tylko ukryty – dozorca zrobił tajemniczą minę. – Omiotłem go z kurzu i pajęczyn, żeby wszyscy wiedzieli, co się tutaj dzieje.

- A co się dzieje? - Zdziwił się kudłaty chłopak, patrząc na inskrypcję. – I co oznacza ten napis?

 - A choćby to, ze ten liszaj u pana na ścianie, to nie jest taki zwyczajny liszaj.

- Wiem! – odpowiedział chłopak. -  Jest słono-gorzki, jak... łzy zawiedzionej miłości.

- Mówię panu, że w tym domu dzieją się rzeczy, o których nie śniło się naukowcom! – stwierdził dozorca, zmiatając niewidoczny paproszek z chodnika.

  - Wszystko można racjonalnie wytłumaczyć – kudłaty chłopak wzruszył ramionami. – Pytanie, czy liszaj jest tylko od łez tej dziewczyny z trzeciego piętra, czy może nasza kamienica też jakoś z nami współodczuwa…