Dziękuję.

Też szukam siebie w jednym z domów...
Chyba rekwizyty powinno się pożegnać - więcej bólu niż odnalezionych smaków. Dobrze napisane - czuć klimat.

Dziękuję Wam pięknie za to, że zatrzymaliście się tu na chwilę :)

Ulu, masz rację, wspomnienia, wspomnienia
i te dobre, i te złe...

Joasiu, ale jak tu tej peelce przetłumaczyć, że może jeszcze nie wszystko co się miało wydarzyć, już się wydarzyło?

Leszku, chyba nie da się nie wracać
nie,na pewno nie da się

Doroto, tak , wraca się, mimo wszystko
nieraz by sobie popłakać
nieraz by się pośmiać
Usunąć "jest" mówisz?
pewnie tak zrobię

Miło Was gościć:)

Dobrej nocy życzę:)

nie wiem czy to wiatr przygnał, czy jakaś wewnętrzna potrzeba...czasem jakaś niewidzialna dłoń ciągnie nas w miejsca, do których, wydawałoby się, wcale nie chcemy wracać... może dlatego, że te wszystkie "rekwizyty" odświeżają uśpiony nieco smutek, ale jednocześnie emanują ciepłem, którego się nie zapomina nawet, gdy wszystko stygnie...tak to sobie czytam...
z drugiego wersu usunęłabym "jest" :)
pozdrawiam

Powraca się zawsze do domu dzieciństwa, ja powracam do swojego chociaż nie wiem czy jeszcze stoi.
Tekst dobry, zatrzymuje.
Pozdrawiam

Tego, co było cofnąć się nie da,
ale do tego co może się zdarzyć (może peelka jeszcze nie przewiduje, poczuje smak "za chwilę")
- pewnie warto się przygotować.
Podoba mi się tu.

Pozdrawiam

Chyba powroty do przeszłości. Dom naszych wspomnień. Znajome, a takie odległe obrazy. Są takie których się boimy, a są też takie, do których wracamy z radością.

po co mnie wiatr przygnał
po co do tego domu... czasem bez powodów, a czasem w jakimś celu.

Pozdrawiam serdecznie