Reakcje atawistyczne - słyszałem...
Być sobą wsobnie i na zewnątrz
W świecie zewnętrznym, bo wszystko
Takie jest z myślą...

Lekcje techniki z modeliną...
Niektórzy mogą tego nie pamiętać
Ze współczesnych, zapomnieć
Jak mowa o Cyprianie Kamilu Norwidzie.

Czynnik ludzki zawsze w końcu
Przysporzy kłopotów... każdy
Je ma... od lat dzieciencych... z nauką...
Te katasrofy po błedach...

O czym jest coś czego nie wiemy?
Są przedstawiający dowód
Na problem po eksperymentach.
(Tu stosuję sposobność przerzutni.)

Można się rozmyślić co do
Czterowiersza w jego zapisie ot,
Ale wracając do małych liter zdaje się,
Że to wiek dwudziesty, nie później...

Świat już nie jest taki jakim
Go widać, nie czarnobiały,
Są niepokoje, lęki, manipulacje, tabletki,
Wszystko i nic zarazem.

Podpowiada mi toponimia miejsca,
Choć widziałem ulice Europy całą dobę,
Żeby nie tracić niczego z koncepcji,
Ani percepcji każdego świata...

Nawet jakby był duszny od
Smogu z przyczyny efektu cieplarnianego
I przez to banalny jak
Igła w stoku siana samego Ra.

Nie zauważyłem tych czterdziestu
Minut stania w kuchni
Albo w jej przedsionku dumając,
Zanim się nie obejrzałem na zegar i,

Mam kompozycję tego co teraz
Widzę, są to ten wiersz w zeszycie,
Popiół w okrągłej popielniczce
I inne nonsensy, ale trzeba do tego prozy,

Bądź malarza martwych natur
Albo doskonałego fotografa powtórzeń,
Żeby się nie zlało w jedną nicość,
Tak jak emoji na pocieszenie...

Przyznam w onym post scriptum
Że zacząłem właśnie pisać
Przez małą literę na samym początku...
I tutaj, chcąc...

Zmieniłem zdanie, o nic nie pytając
Pisząc majuskułą usilnie,
Bezzainterasowania inspiracjami...
Byłbym niedoprzełknięcia

W wielu zmysłach nieswoich
I drobnych od niczego,
A i tak niewiele mówię,
Jakby to było amerykańskim bluesem.