wersy na kartce to dla nich cały habitat

    podmiot liryczny, autor i czytelnik

    spotykają się tutaj właśnie, w tym tekście

    wiadomo, że autor uśmierci podmiot liryczny

    być może powodem jest chwilowy kaprys

    wewnętrzny imperatyw lub rozsądny wybór

    nie wiem, bo jestem tylko narratorem

    mam, wbrew pozorom, najmniej do powiedzenia

    lecz mój współudział w zbrodni jest oczywisty

    uśmiercenie to niełatwa decyzja dla poety

    w utworze lirycznym jest to całkiem legalne

    wprawdzie budzi oburzenie – w końcu jednak 

    wszyscy są zadowoleni z takiego obrotu sprawy

    śmierci wywołują odruch litości i empatii

    dla czytelnika najważniejsze jest użalenie się

    bez jakiegoś zgonu nie byłoby tematu

    gdy podmiot liryczny szykuje się do likwidacji

    czasem, nie daj boże, zacznie prosić o odroczenie

    czytelnik chce krzyknąć „zamknij się, podmiocie!

    pan autor wie, co robi”. jednak tego nie czyni

    przemilczenie to ważna dla dramaturgii sprawa

    właśnie wtedy zlatują się wrony naszych sumień