Alos, Tomku, Raf, Milo, Leszku - dziękuję za zatrzymanie się i zostawione słowa, uwagi, sugestie...przemyślę jeszcze ten tekst, miałam małe wakacje od pisania, jakoś jeszcze nie wpadłam w "trans"...choć mam już wizję zmian, niedopracowaną jeszcze :))
Pozdrawiam Was serdecznie

Myślę że my (nie wszyscy) też próbujemy się tak usilnie odrywać od ziemi, na różne sposoby, tylko niektórym to wychodzi. Fajny wiersz.
Pozdrawiam

jest baza i myśl.
pozostała żmudna dłubanina, która sprawi, że czytelnik /nie mylić z nadętymi koNESESERAMI/ przeczyta płynnie i z przyjemnością zanurzy się w przekazie.
warto pomęczyć się jeszcze chwilę

PS kładąc twój wiersz na pierwszych literach, możesz na ostatnich wykonać twój pierwszy skok, pierwszą próbę oszukania grawitacji :):):)
Niech to będzie taki mój mały prezent dla Ciebie za ten wiersz :) Pozdrawiam Cie ciepło i życze udanego startu i szczęśliwego lądowania:)

odrywając się od ziemi,
wykonała serię krótkich lotów
nad zmarzniętą trawą w ogrodzie.

kto by pomyślał, że czarna wiewiórka
i jej patent na poruszanie się metodą
szybkich startów i lądowań może tak rozbawić

i skupić myśli na próbach oszukania grawitacji -
magii przeplatającej widzialne z niewidzialnym na nieistniejącym pasie startowym

od wczoraj, zamiast kasztana na szczęście,
noszę w kieszeni świeżo wyłuskane orzechy.
może kiedyś mnie oswoi, nauczy latać.

Dorcia, po kilku dniach noszenia ze sobą tego wiersza, tak oto go czytam...pozdrawiam

Pewnie znowu będę miał, odstającą od reszty czytelników, refleksję.
Czytam o delikatności ratującej rzeczywistość przez "nieobecnym pasem startowym". Wirtualnym? Orzechy tak łatwo pokruszyć.
Pozdrawiam.

Miodzio:)

raf - dziękuję za czytanie, za odnalezienie w tekście tego, co chciałam w nim zawrzeć, być może nieudolnie, ale tekst postał w ciągu paru minut , w dodatku "na faktach" haha...no ale skoro do rozczytania są moje intencje, to może nie jest tragicznie...czekam na uwagi, będę wdzięczna :) pozdrawiam

w.l.d. a ja tu widzę mega moc i ogromna tęsknotę do tego by stać się wolnym...może bardziej uwolnionym od wielu schematów i ograniczeń, które powodują,że się blokujemy na wiele spraw i ludzi.

Nie rozumiem, dlaczego wszyscy patrzą na wiersz przez pryzmat tej cholernej wiewiórki, która jest tu najmniej istotna...

Dorcia, mam kilka uwag, ale pozwól, że najpierw pochodzę z tym wierszem, przeżuję go trochę, przetrawię...Serdeczności

lu - dziękuję bardzo :) ale myślę, że wiewiórki mają to gdzieś ;)

w.l.d. - dzięki, że zajrzałaś. A czy wszystko musi być mocne? Z tym unoszeniem się to chodzi wyżej niż nad trawę? Spróbuję z pierwszego piętra :)

mandarynku - dzięki za czytanie, miło, że się podoba:)

Pozdrawiam Was serdecznie