snupi
Pszczoła
Przytul mnie do siebie, jak to robią kwiaty.
Odsuń od nas troski, uczyń mnie bogatym.
Usłysz me wołanie, usłysz je wyraźnym,
gdy tu będziesz, gdy tu staniesz, poczujesz i zapragniesz ,
zobaczysz to co skryte , wnętrze człowieka otwarte.
Moje myśli tak jak twoje, czyste i bez skazy
wielkie one i dumne, jak słynne obrazy.
Matejko, Rubens to tylko są słowa,
ja cię kocham, to jest myśl wesoła,
która lat po mojej głowie jak dzika, włochata pszczoła.
Ilość odsłon: 1087
Komentarze
Mithril
luty 08, 2018 11:38
...antywiersz
Joanna-d-m
luty 07, 2018 19:36
Coś te strofy dziwnie się ułożyły – rozbiegły,
w ostatnim wersie popraw sobie „lat” na lata
a wiersz?
hmm, uśmiechnęłam się.
x l a x
luty 07, 2018 19:16
Wierszyczek ze szkolnej ławy.