snupi
Nie pisałem
Bo nie pisałem wierszy,
Nie wiedziałem
Kto był pierwszy.
Nie wiedziałem
Kto był pierwszy.
Nim uderzyłem w dół,
Usłyszałem krzyk.
Tu
W krzyku tłumu wbiłem oczy i
zapach snu.
Usłyszałem krzyk.
Tu
W krzyku tłumu wbiłem oczy i
zapach snu.
Bo nie śniłem długo.
Nie wiedziałem
Jak,
Dlaczego?
Gdzie są oczy ślepca,
Rozum głupiego,
Uszy głuchego?
Rozumem objąć
Nieobjęte,
Wyśnić znów
Na nowo dzień.
Napisałem wiersz,
Bo stałem się pierwszy...
Ważniejszy od przecinka
I cichych szeptów
Twardych stołów,
Nieugiętych krzeseł.
Ilość odsłon: 1080
Komentarze
Milo w likwidacji
luty 11, 2018 15:20
Zbyt wiele słów
Za mało przekazu.
W najlepszym przypadku do napisania od nowa.
x l a x
luty 09, 2018 22:00
Za przedmówcą ;-)
Mithril
luty 09, 2018 11:21
...taaa
"stałem się pierwszy
ważniejszy od przecinka i cichych szeptów
twardych stołów"
- ten fragment niosący (nawet) treść, niestety, kwalitatywnej wiosny nie uczyni