To wiersz sprzed kilku lat. Zrobiłam mu mały lifting, ale nie chciałam ingerować za bardzo w sens. Zdaję sobie sprawę z jego mankamentów, a dzięki Waszym opiniom nasuwa mi się na myśl parę ciekawych wniosków na temat własnego pisania.

Dziękuję więc za wszystkie zostawione ślady. :)

mnie się podoba, zapis chwilowy, obrazy z wyobraźni. ale nie pozostaje w czytelniku.

takie wiersze, mniej spektakularne, bez przekazu, też są potrzebne. choćby do "rozpisania się".

czytając wiersz raz i drugi, nie przychodzą mi do głowy żadne refleksje. a tak zazwyczaj ostatnio komentuję wiersze na Poemie. czyli albo nie rozumiem, albo nic się nie nasuwa.
Pozdrawiam.

tez mam wrazenie, ze to chyba takie Twoje poczatki byly.
Wiesz, on jest dobrze napisany, tylko taki...nijaki.
Do nastepnego

Dziękuję, Aidegaart. Potrzebowałam tej opinii.
Nie wiem jednak wciąż, czy jest sens ratować ten wiersz. Chyba raczej skupię się na nowych pomysłach. :)

mam wrazenie, ze pisany, zeby zadziwic, ale kompletnie pozbawiony konkretu: wszystko sie rozmywa; i natura i boskosc wrzucona do jednego worka, no i pompatyczny "kropla potu z boskiego czola...sakramencie".
wedlug mnie chybiony pomysl na wiersz.
pozdrawiam