Płomin Fenrir: Maskarada I-III. Serwis poetycki.

Maskarada

dzisiaj podbudowałem brodę

fundamentem sztywnej ręki,

patrzyli na mnie jak na dziwaka,

w końcu miałem kręgosłup z krzesła.

z robaczków brody wyczytałem:

że każda łyżka to oddzielny srebrny kosmos,

że cola w różu wygląda jak wino,

że po każdej tacy ktoś przeciągnął zwłoki.

wskazówka zegara sięga do kieszeni,

patrzę,

widelec na talerzu

złożony jak broń

nad trupami zimnego jedzenia.

bawią się!

kieliszki jak rzadkie szachy,

nieśmiertelni królowie,

czasem szklani żołdacy.

niestety,

kończą w szachownicy

na stole języka.

a ja wolę karty, tak je kocham!

wszystko z nich buduje!

ale, proszę, nie budujcie z nich domów,

mając za wzór węża Alfabetu,

bo przystaniecie na główce „A” –

doskonałej prostocie

i będziecie żałować, że przecież...

reszta nie przepuściłaby tyle wiatru.

Maskarada II

dzisiaj paw usiadł mi przed nosem

z talią kart jako kaganiec.

mówią, że jestem zagadką.

zagadką są karty.

kiedy je otwieram, co druga

ma twarz w drewnianych zmarszczkach,

dlatego trudno mnie wpisać

w prozę życia.

nikt przecież nie będzie krążył piórem

nad wyschniętym stawem,

wystarczy, że robią to już

zbłąkane jaskółki.

chyba byłem przebrany za Ikara.

więc tak kończą się prośby

o nieupadanie?

podstępem, który wydziera z innych

szklane oczy,

czyniąc ich naiwnymi kukiełkami?

czy, gdybym poprosił o śmierć na księżycu,

to nie utonąłbym w stawie na jego talerzu?

Maskarada III

wracając do Ikara,

nie chciałem popełniać jego błędu,

choć czasami miałem woskowe ciało,

ale tylko czasami,

już od dawna nie hoduje

wodnych dżdżownic.

oddałem się modelarstwu –

plastelinie ciemności.

Bóg o mnie zapomniał

z mojej winy.

kurz spod dywanu za bardzo

przypominał mu wieżę Babel.

ukryte grzechy

są jak guzy na narządach –

te poważne i tak

przesiąkają łąkę skóry.

dopiero teraz zrozumiałem,

że gest pośpiechu

składa się nie – z palca i cyferblatu –

lecz z odwłoku skorpiona

i skóry czasu.

dopiero jad wywołujący diabelski uśmiech,

uświadomił mnie,

że te moje maski

były jak przyłbica wietrznego rycerza,

co poskromił gadzi dywan

i się chełpi, i zapomniał...

Konto usunięte

2-4

luty 14, 2018 21:38

Bardzo mi się podoba zwłaszcza 2część
Pozdrawiam autora :-)

Płomin Fenrir

2-2

luty 14, 2018 16:42

Dziękuję za odwiedziny i komentarze. Przemyślę to sobie, pozdrawiam :)

2-4 2-4

luty 14, 2018 14:59

"dzisiaj podbudowałem brodę
fundamentem sztywnej ręki"

jak dla mnie zbytnie dziwaczenie w rozpoczęciu, zwłaszcza ten drugi wers. użycie jak by nie czytać technicznego terminu "fundament" przy takiej konfiguracji - "sztywna ręka" no cóż, dziwnostrawne.

2-5