Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

szukanie straconego czasu –
to jak grzebanie na dnie jeziora
z nadzieją, że wśród kamieni
odnajdziemy księżyc.

dochodzi do tego zazwyczaj,
kiedy syzyfowa chustka
pozdziera wszystkie poty
na ładny
wodny pierścień,
a głaz pojmie za brylant.

czas porywa kawałki ciała,
przez co ludzie zaczynają,
stawiać na nas kropki.
możemy jedynie chodzić
z głową w chmurach,
choć i tak łatwo
potknąć się o klocki z domków.

wtedy przekonujemy się,
że sznur chmur na gardle
wystawia nas na szyderstwo
wieprzowej głowy
na stole szczytów,
do których nigdy się nie zbliżyliśmy...
Ilość odsłon: 1022

Komentarze

Nie znaleziono żadnych komentarzy.