Znałem taką babkę z zapuszczonymi korzeniami wszystko mi się zgadza, niedawno odeszła.
Wiersz dociera.
Pozdrawiam

Lena: wiesz, że nie lubię gadać. starałem się ścisnąć i powiązać skojarzenia w kilku wersach - miało być konkretnie
Marcin: jestem.
Tomasz: dobrze czytasz - powroty są ciężkie...
kb: wiem, że hermetyzuję, chyba inaczej nie potrafię trafić do czytelnika...
pozdrawiam wszystkich

mnie się podoba tylko "ptaki dziobią niebo". nie wiem dlaczego, ale strasznie mi się ten wątek podoba.
reszta niezrozumiała, może jedynie babka, co zapuszcza korzenie i wygląda przez okno. ale to obraz, nie wiadomo skąd, czy z przeszłości, czy z jakiegoś miasta i co znaczy dla peela. nic nie wiadomo.

Sztuka może być - konkretna, ale i może być - konieczna. Przepraszam. Jak dla mnie personalnie to niewiele napisałeś tym wierszem i niewiele jest wiersza do przeczytania i do dowiedzenia się. Ale może taki jest twój urok, że jesteś minimalistą. Bo wygląda to na minimalizm. Do zobaczenia.

Czytam: peel wraca do domu, ale *wymienili klucze.
Ta *wrośnięta babka jest super.
Pozdrawiam.

spróbowałem sobie wyobrazić ten tekst.
widok ułożył się w miarę logicznie - dom, raczej nie drapacz chmur, ale kobieta w oknie - już tubylec.
hm. czegoś mi brakuje, z tym dachem jakby zbyt hermetycznie. i weź pod uwagę że ja się nie znam na "poezji konkretnej" :))