Pierwszy niemrawą cipą był od dziecka,
Drugi światowiec i dryg miał do sportu.
Pierwszy się lękał wychylić z Zapiecka,
Drugi się nie bał, bo „gorszego sortu”.

O ile Donek był normalnym człekiem -
Typowy facet o przeciętnym wzroście;
Karłem był Jarek, a to często z wiekiem
Pokraką czyni pełną zawziętości.

Gdy Donek w świecie zdobywał uznanie,
Tudzież nie same moralne korzyści,
Jarek - nie bacząc na swoje wyznanie -
Klątwami rzucał, dysząc z nienawiści.

I nigdy nie mógł już zaznać spokoju -
Z pasją szaleńca i pianą na ustach
Watahę pokrak w podobnym pokroju
Zebrał, by dopaść i pohańbić Tuska.

I wszystko, co cywilizację czyni:
Szkolnictwo, sądy, telewizję, wojsko -
Tworzą szaleńcy, kanalie, kretyni -
Wszystko jak dawniej gównem pachnie swojsko.

A świat na Polskę ze zdumieniem patrzy,
A na karzełka jak na stwora z Marsa;
Nie kuma nikt, co grają w tym teatrze
Monodram? - Jasne! - Lecz dramat czy farsa?

I tylko tutaj grzech ci wytknie wszędzie
Ludzka, zapiekła w nienawiści pulpa,
Co udowodni ci, że żyjesz w błędzie
I zmusi cię, byś przyznał: „mea culpa”.

I tylko tutaj nieustanną klakę
Leją po kruchtach, aż dostajesz mdłości.
Aż sam już nie wiesz … by się czuć Polakiem,
To kwestia dumy, czy wytrzymałości ?