Sześciowersowa strofa  o układzie rymów ababcc, zwana również sestyną.
Sekstyna jako 11-zgłoskowiec występowała w średniowiecznej poezji francuskiej, jak również włoskiej, i wywodzona jest z ludowej twórczości toskańskiej. W Polsce została przyjęta w okresie renesansu przez Jana Kochanwskiego. Stanowiła jedną z najpopularniejszych form poezjo okresu oświecenia. W romantyzmie uprawiana była głownie przez Juliusza Słowackiego, który stosował ją przede wszystkim w dłuższych utworach z pogranicza epiki i liryki, np. w "Podróży ba Wschód".
Sekstyna przetrwała aż do czasów 20-lecia międzywojennego jako strofa używana w liryce uroczystej, refleksyjnej, religijnej czy patriotycznej.