Po wszystkim. Dusze jak kubły pełne śmieci

Do których nawrzucaliśmy sobie nawzajem

Milczenie przy stole. Milczenie w pożegnaniu

Nikt nie chce przerwać milczenia. Nie pierwszy

Nie pierwsza

Milczenie

Ruchy ze wzrokiem w kąt rzuconym. Obok siebie

Miejsca w oddzielnych ścianach mieszkania

Każdy w swej dziurze. Za duszy drzwiami

Ma winę dla niego, dla niej. Dla siebie

Jak zawsze

Tłumaczenie

Potem zwierzamy się z kubłem. Zewnętrznie

Z krzywdy. Lubiąc mówiących o naszej racji

Kto z innym zdaniem, ten wrogiem zaraz

I po co się wtrąca w nie swoje sprawy

Do domu z kubłem

W milczeniu

By rzucać bezosobowo przekaz. W powietrze

Z dotarciem do strony przeciwnej. Aluzją

Wymiana zdań przerwanym milczeniem

Śmiech z sytuacji. Emocji, napięcia

Pierwszy wzrok

Zbliżenie