Zenon, miło, że się czyta. Myśli rozproszone... chyba każda ważna, istotna. Pozdrawiam :)

Tomku, tak domki są najistotniejsze. Kiedyś matka przełożona zakonu misjonarek miłości tak mi rzekła po przeprowadzeniu wstępnego wywiadu:" nie nadajesz się na pokład życia zakonnego, do domu, do rodziny tak". Spodobała mi się Twoja koncepcja "drzewa", supełków ;) pozdrawiam

Wydaje mi się, że osią tego wiersza są owe "domki". Później jest już dygresyjnie, co nie znaczy bez sensu. Abstrahując od treści (dużo tego), wyobraziłem sobie ten tekst, jako drzewo, czy- może bardziej - sznurki z supełkami. Od głównego sznurka idą linki, te wiążą się w kolejne węzełki i tak dalej, do końca "rozproszonych myśli", miejscami skrajnych (co nie znaczy rzadkich).
Pozdrawiam.

Chociaż długi, to nie można skrócić, bo wszystko wydaje się mieć sens. To prawda, myśli i obrazki są rozproszone. A losy peelki, to już prawie standard.
Czyta się. Pozdrawiam.