Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

niewiadome uczepiły się 
moich dłoni
wspomnienie smaku 
ulotnego szczęścia
i tamten deszcz...
spowodowały że życie
pachniało bardziej...
kolorowo

kiedy świat zasypiał 
trudno było się nie zakochać 
zwłaszcza tam 
gdzie kończyła się ziemia 
a zaczynało niebo 

turkot pociągu budził uczucia  
wcześniej nieznane
świat bajek... 

od wtedy do zawsze 
zatapiam się 
w poezji przypadków 
tańcu nieuchronnych zdarzeń
 
składam broń 

Ilość odsłon: 1062

Komentarze

czerwiec 29, 2018 00:01

pozdrawiam Joanno ;)

maj 16, 2018 21:43

i jeszcze podzieliłabym na strofy, bo sam tekst, zarazem zwilża i koi, czyli ładnie
pozdrawiam
:)

maj 16, 2018 21:03

dziękuję ! już coś pokombinuję ;) pozdrawiam bardzo serdecznie ;)

kwiecień 26, 2018 20:25

Ech, wspomnienia...
Zgodzę się z Marsem, że lepiej byłoby bez cięcia na wersy.
Pozdrawiam

kwiecień 25, 2018 22:57

Lepiej wyglądałby ten tekst, gdyby nie był tak pocięty na wersy. 3kropki wydają się zbędne - czytelnik sam powinien się zatrzymać lub zadziwić na podstawie treści. Pozdrawiam

kwiecień 24, 2018 21:59

Bardzo wiosenny ten wiersz o zakochaniu się, deszcz to nie przeszkoda.
https://www.youtube.com/watch?v=CTHycKz70HI
Pozdrawiam