Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

maj w tym roku przyniósł spokój
wojska alianckie za oknami świętują
swoje zwycięstwo okrzyki pijanych żołnierzy
i awangarda powoli pęcznieję w wąskich uliczkach

nie odczuwając bólu po morfinie
patefon gra kolejny raz tę samą melodie
kieliszek Brandy zmieszany z krwią
i ciemność nabrała innych znaczeń

rozlewając kontury na meblach
błogi stan i płatki kwiatów na policzkach
leżąc oszołomiony i pokaleczony pomiędzy
dziećmi osieroconych drzew

gałęzie nawołują jak w ten dzień co oberwałem
rękawiczką w twarz i słowa przez zęby
(schau, wie es gemacht wird)
bezsilność liści jak drżenie dłoni

trzymam sznur którego nie potrafiłem nigdy odciąć

zasiada na wprost mnie na grobli gdy kaczeńce kwitły
minuta po minucie rozrasta się niepokój
jak w słońcu kurz na poboczach
Ilość odsłon: 1230

Komentarze

maj 13, 2018 21:33

Leszku dziękuje za komentarz )))zdrowia życzę

Joanno dziękuje za słowo serdecznie pozdrawiam))))

maj 13, 2018 21:13

"trzymam sznur który nie potrafiłem nigdy odciąć"
a może
trzymam sznur którego nie potrafiłem nigdy odciąć

Janusz
tak czy siak - zatrzymałeś wierszem

Pozdrawiam

maj 13, 2018 18:57

Dobry wspomnieniowy wiesz z nawiązaniem do historycznych faktów właśnie majowych.
Pozdrawiam

maj 13, 2018 18:24

):-

maj 13, 2018 13:27

:)

maj 13, 2018 13:20

ja te(sz) patrząc pomiędzy nimi na wprost ))))

maj 13, 2018 13:02

lubię kaczeńce :)