Witaj Piotrze po długiej przerwie.
Tekst czyta mi się dobrze, ma swoją wymowę.
Pozdrawiam

taki gorzki patos
za żadnym bogiem taką bronią nie powalczysz :D

Gdybyś zechciał niektórym czytelnikom odrobinę i podać na tacy przynajmniej jedną możliwość posmakowania zawartości, to pewnie zebrałbyś należne komentarze. a tak...? omijają, bo co tu napisać, żeby nie obnażyć lenistwa?

wg mnie najprostsza wersja /a widzę ich kilka/ będzie brzmiała jakoś tak:

Ty który jesteś
tylko w naszych głowach
nie mieści się boski plan

zawiódł wybranych
abyśmy tu stali z twarzami przy ścianie
płaczu naszego powszedniego nie słyszą
po drugiej stronie

spleceni w spiżowe płomienie
spopielają nasze szepty wznoszone ku niebu

wraz z gorącym powietrzem
ulatują wiara i nadzieja

jeszcze kiedyś zobaczymy się
po zachodniej stronie

Staram się nie podsuwać odbiorcy konkretnej interpretacji moich tekstów, dlatego pozwolę sobie jedynie na stwierdzenie, że to nie tyle martyrologia, co swoistego rodzaju warsztaty z empatii, aczkolwiek rzeczywiście osadzone w konkretnym kontekście czasoprzestrzennym.Pozdrawiam. Piotr

Witaj Tomku,
nie zaglądałem tu przez rok i choćby z Tego faktu wnoszę, nie do końca ufając swojej pamięci, że chyba nie mieliśmy jeszcze okazji tu na siebie wpaść i z uwagi na to przyjmuję ze zrozumieniem Twój problem z początkową percepcją tego tekstu i tym bardziej doceniam, że mimo wszystko zechciałeś poświęcić dłuższą chwilę jego głębszej analizie.

Na początku gubię się w przerzutniach, muszę czytać kilka razy, żeby podzielić tekst na frazy. Nie do końca wiem o czym jest wiersz, martyrologia? Za to ładnie płynie, wcześnie rano można pozwolić sobie na czytanie szeptem.
Pozdrawiam.