x l a x
Buk
Od przecinki wzdłuż błota
wznosimy leśną ciszę
do Ciebie, Panie
Światowidzie Połonin
młynów wodnych
i chleba naszego
nie skąp, nie pleśniej
bo to jakoś tak
nie po pogańsku
Daj nam buczyny
w dolinach naszych
na wieki, a do jutra
zdrowia
Ilość odsłon: 2713
Komentarze
x l a x
maj 25, 2018 19:43
Wszystkim dziękuję.
Aurora
maj 23, 2018 15:35
I nie skąp nam słów byśmy mogli wyobrazić innym świat...
Leszek.J
maj 22, 2018 21:29
Jest czucie i wyczucie, taki letni klimat.
Pozdrawiam
Konto usunięte
maj 22, 2018 20:30
wokka, jestem zachwycony, czyje to?
aidegaart
maj 22, 2018 18:51
I co z tego? Tekścik o niczym.
Czorcik
maj 22, 2018 18:49
Urokliwy, prosty.
Dziwna
maj 22, 2018 07:24
jakby rodzaj modlitwy
jakby składanie hołdu
ładny wiersz
jakby nie Twój
za pokorny:)
pozdrawiam
wokka
maj 22, 2018 07:24
"buk znowu próbuje, co roku tak samo
stwarza z liści
niebo"
Konto usunięte
maj 22, 2018 05:00
To wiersz regionalny, ale pasi mi. Lubię stare konary. Ubłocone historią. Pozdr
Tomek
maj 22, 2018 04:34
...trójznaczenie tytułu. Byłem w Buku, praktycznie nie ma tej wsi, wyburzono ją po wojnie. Byłem tam kiedyś. Zaczarowane miejsce.
Pozdrawiam, marsie.