Leszek!
Wilgi śpiewają od połowy maja do połowy czerwca. Warto pójść do lasu, posłuchać. Dziękuję za komentarz.

Cytra!
W Twojej wersji "iwołgę" zamieniłaś na "wołgę".
W rosyjskiej nazwie "iwołga" słychać ślad śpiewu wilgi: "iwo". Dziękuję za komentarz.

Zatrzymał mnie i trochę się nim pobawiłam.

buk jak co roku znowu podścielił niebo liśćmi
połyka ziemski kurz aż zgorzknieje
jego orzechowy smak

na czubku korony, zasłonięty gęstwą,
czystością melodii paszkot
gra anioła

gdy z konga wraca wilga, śpiewem z nazw
wołga, pirol, loriot, zaćmiewa blask
mistrza cierpliwości

mogę tak siedzieć godzinami buku, ja gość
bez zaproszenia, obejmę cię w strofce
zanim się zaczerwienisz

Oglądanie i słuchanie przyrody to sama przyjemność a nawet czytanie o tym
Pozdrawiam

:)

grzybowa!
Zapomniałem dodać, że chodzi mi, o wspomniane przez Ciebie, czerwone niebo buka jesienią.

Aurora!
Dziękuję za miły komentarz.

Tomek!
Ciekawa uwaga z tym "niby", pomyślę. Dziękuję za komentarz.

grzybowa!
Bukowe niebo jest pewnie objawem złości buka. Dziękuję za komentarz.

czerwone to bucze niebo
z czasem się stanie
Ładny, wokkowy. Z przyjemnością tę wilgę z Konga i inne psszkoty :)

Fajne. - Już wiem, skąd cytat ;) - Pomimo nieznajomości ptaków, tekst czytelny, śpiewny.
Wyrzuciłbym *niby, wg mnie psuje rytm, a niewiele wnosi (?).
Pozdrawiam.

Bardzo delikatny, świetlisty i śpiewny wiersz. Bardzo mi się podoba.