(piosenka dziewczynki siedzącej na zyrdkach):

Potocku, potocku coześ mi ucyyynił!

Jo zek jes malutko, Gonsior nie.

Cymuś go łobudził potocku kochany,

Cymuś wrocił zycie gaaadzinie.

Refren – wszyscy razem:

Pytom się ciebie, pytom, pytom, pytom!

A ty tylko smyrgos miyndzy kamieniami,

bajki łopowiados, kto by ci uwierzył,

potocku kochany. (2x)

Kto by cie wspominoł na wiek wiekow aaamyn, (2x)

tak jak jo!

(a teraz będzie prawdziwa opowieść)

potocek łuzdrowił Gonsiora i mom żol. no mom! bo lepsych mog łuzdrowić, a nie to małpe!

Gonsior wiecnie mie skuboł i bił skrzydłami, (wiecnie, ile żył - zdawało mi się, ze dugo).

mama kozywała pilnować gonsiontek przy potoku, a jo jus wiedziałak, ze łun nie będzie kcioł tego pilnowania. przecucia - przecuciami, dzieci wiedzom lepi! mamy nie wiedzom nic co cza!

jak tyn Gonsior do mnie gnoł, to go czasnyłak kijoskiem, trafiłak w łeb – niech mi łobrońcy zwierzont wybaco – bo nie widziałak łobrońcy. ratowałak się sama, samiuśka. kijosek akurat trafił mi się gruby, jak moja roncka, ale twardsy. ha – Gonsior się kopyrtnął i lezoł jak nieżywy. no i wtedy to się pocął koniyc świata: jo zek się darła zlynkniono wizjom samej Pani Śmierci, ale…, (wiycie, zawse musi być jakiesik szlachetne, ucciwe, głymbokie „ale”)! przylecieli na to łokoliczność moi braciskowie, (jakoby skrzydlaci)! porwali Gonsiora do Potoka, łebek mu łumocyli w łuzdrowiojoncej wodzie. jedyn bracisek zdonzył łodkrzyknonć mi z uciechom - „ale ci mama do”! i tyle. stało sie!

Potocek łuzdrowił Gonsiora! tyn chodził jak pijany, ale jak wyczyźwioł, przypomniały mu się pewnie te wszystkie łopowiyści o Dziadku, co jak posed pod Andersa - to dugo go nie było, ale wszyscy go sanowali i był bohatyrem. niy mogło być inacy – upaczył se mie na wroga. pomyśloł – a co, wygrało dziywce jedno bitwe, ale jo wygrom wojne! uscypne jo w brzuch! bedzie mieć blizne na całe zycie i napise o tym w internecie. ha! taki tyn Gonsior był jak i potocek – honorowy!

nienawiś swoje prawo mo i cza jom usanować!