Toya

złanoc

pełnia nie odpuszcza

i trwa nieprzerwanie od kilku tygodni

księżyc przyrasta wbrew prawom natury

spychając domy aż nad urwisko

upadek zaboli ale przerwie gehennę

nie śpię i nie ja jedna słyszałam

że jeśli przetrwamy sen będzie na kartki

aż się boję zapytać o miłość

albo chcieć

cokolwiek to znaczy

choć zdarza mi się pragnąć

za przepierzeniem gdzie pełnia nie dotarła

jeszcze

wszystko jest jednak kwestią czasu

skutkiem ubocznym uwypuklania się ściany

pod wpływem siły

wiązania puszczają cegła po cegle

wali się ostatnia tama

lada moment wszystko popłynie

w odgórnie narzuconym kierunku

trzydrzwiowa szafa pies i my

ograbieni z pomników

Ilość odsłon: 1155

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 21, 2018 01:32

Witaj

Podoba mi się obraz pęcznienia domu miejsca bezpiecznego schronienia.

Zlanoc to czas uświadomienia sobie skrywanych wątpliwości czy też wprost-urazów prowadzący do "toksycznego" związku. Drugi człowiek stał się nagle obcy. Trudno szukać w nim ukojenia tym bardziej bezpieczeństwa.

Ciekawie ukazany proces upadku człowieka który stracił chyba wiarę w miłość

Dziękuję i pozdrawiam

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 19, 2018 20:38

Widzę tu siłę wyobraźni, co by było gdyby się stało tak jak w wierszu
Pozdrawiam

Żebrak grafoman

2-3 2-3

lipiec 15, 2018 13:22

Dobry tekst

Toya

2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 14, 2018 22:34

Fajnie jest się różnić, Marku:)
Dzięki.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 14, 2018 21:08

Już pierwszy wers leży przez to żargonowe "odpuszczać". "wiązania puszczają" - termin iście narciarski. Za dużo waty słownej np. cokolwiek to znaczy. Wersy jednowyrazowe tu nic nie wnoszą; brak jakiegoś przekazu dla czytelnika. "w odgórnie narzuconym kierunku" brzmi zbyt urzędowo, coś jak "w analogicznym okresie roku ubiegłego" ;-) Do liftingu. Pozdrawiam

Toya

2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 14, 2018 09:13

Dziękuję, Rafale.

Rafał Hille

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 13, 2018 23:10

ciekawy tekst...