I przyznaję się tutaj bez bicia,
że nikomu też w mordę nie dałem;
jakoś tak mi spokojnie to życie
upłynęło, choć czasem dać chciałem:
Żałować teraz już nie czas,
że wtedy powiedziałem „Pas”.

Nie zdarzyło się, że dla kobiety
kradłbym, albo zachował niegodnie;
to nie w mojej naturze – niestety.
Więc arbuza w prezencie mam od niej.
Dawałem wtedy długo w gaz,
lecz w końcu powiedziałem „Pas”.

Kiepski ze mnie ideał, bo wady
swoje mam – i to nawet dość liczne;
oprócz nich mam też – kuźwa – zasady,
i to wcale nie jakieś chemiczne.
Więc choć się czasem robi kwas,
ja ludziom często mówię „Pas”.

Teraz już się powoli starzeję;
reaktory wygaszam powoli,
obserwując jak może na dzieje
wpłynąć gang prymitywnych głupoli.
Gdy przyzwoitość pójdzie w las,
nic już nie znaczy słowo „Pas”.

I choć czasem zaśmiewam się jeszcze
z ich obłudy, nieuctwa, buractwa,
widzę wokół wykwity złowieszcze
kołtunerii i katopolactwa.
I zastanawiam się nie raz,
czy kiedyś im powiemy „Pas !!!”