Dziękuję za czytanie i komentarze. Pozdrawiam.

Dla zwolenników interpunkcji spreparowany:

piwonie za sztachetami, piwo w kuflu, ulica,
na rogu, jak antyk, sterczy antek, uśmiech tłumi strach, siedzimy
w ogródku za kioskiem w cieniu lip, gdy mówisz, zjadłabym
cokolwiek z czymkolwiek, makolągwa zaczyna śpiewać.

pająk czeka, aż ważka w sieci, pomiędzy pniem wiśni
a agrestem, opadnie z sił, kos wyrywa glebie dżdżownicę,
jak zwykle na obiad sznycle, bodziszek rozstawił łodyżki,
pokrzywa straszy nasze łydki, w skórę uda wbija się komar.

mimo, że nie chcę, odchodzisz, po tamtej stronie jeziora
maleje na zboczu twoja bluzka czerwona jak łepek
makolągwy, już za chwilę znikniesz, zgrywamy odgłosy
kukułki z naszym rytmem, to przychodzisz, to odchodzisz.

Myślę że właściwie będzie nazwać ten obraz impresjonistycznym, co bardzo mi się podoba.

W opisie małomiasteczkowej przyrody spraw nie wplotłeś historię ludzi.

Pozdrawiam serdecznie

wizualnie po prostu zgrabny. treść nie uwiera.

może warto pomyśleć o interpunkcji?

zwyczajnie, zastosowałabym interpunkcję
i byłoby (dla mnie), i równo, i czytelnie

pozdrawiam :)

Dla równych wersów poświęciłeś wersyfikację i wyszły kwiotki, jak ten "makolągwy już za chwilę znikniesz zgrywamy odgłosy" - przeczytaj na głos ;-)) Przerzutnie na tym nie polegają. Pozdrawiam

Czyli letnia sielanka, chociaż Ona może coś namącić.
Pozdrawiam