Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Bywa ze szczęściem jak z okularami, 
które nosimy na własnym nosie, 
gdy wciąż daleko jego szukamy 
a myślą wołasz uśmiechnij się losie. 

A szczęście z nami za pan brat przebywa 
i jak ta tęcza kolorami świeci. 
Raz w ciepłym uścisku jest babcinej dłoni 
a innym razem w blasku oczach dzieci. 

W czułym spojrzeniu bliskiej nam osoby 
i drobnym geście miłego sąsiada 
który co rano mówi nam dzień dobry 
chwilę przystanie i do nas zagada. 

Szczęściem jest czasem ta głęboka cisza, 
gdzie tylko słychać zegara tykanie 
i tam,gdzie płynie kojąca muzyka 
albo ,gdy słyszysz,dobranoc kochanie. 

Cóż to jest szczęście,każdy o to pyta 
i jak za motylem ugania się w lato 
a szczęście to siostra,która ma warkocze 
psotny braciszek i mama i tato. 

Szczęście to taka radości jest chwila, 
co koi smutek,by ból wynagrodzić. 
Ono się pojawia nieoczekiwanie 
ulotna,tajemna by życie osłodzić. 

Ciągle gonimy,tam gdzie szczęścia nie ma, 
tracimy zdrowie by zyskać pieniądze. 
Nie doceniamy co jest tu i teraz, 
gdy sercem zawładną namiętność i żądze. 

Świat serwuje dzisiaj modę na sukcesy, 
reklama,marketing,firmą zarządzanie. 
Jednak w tym wszystkim brak czasu niestety, 
w pośpiechu łykasz kawę i śniadanie. 

Liczy się szybkość,ilość i mamona, 
by potem doznawać uciech tego świata. 
A gdzie w tym wszystkim jest miejsce na miłość 
by kochać dzisiaj syna,albo brata. 

Ty wiesz najlepiej co się szczęściem zowie 
i o nim miewasz wyobrażeń wiele, 
ciągle się kręcisz jak ten kołowrotek 
i nawet pracujesz we świętą niedzielę. 

I tak budujesz sobie zamki z piasku 
żyjąc zamknięty w swoim własnym ego. 
Trudno jest pojąć,że w tobie jest szczęście 
stłumione tylko naglącą potrzebą. 

Troszczymy się wiele a tak mało trzeba, 
by nie żyć tylko na jednym oddechu, 
dojrzeć to szczęście rozsiane wokoło 
by zacząć życie bez tego pośpiechu. 

Szczęście gości wszędzie przy każdej okazji. 
Spróbuj tylko swe serce otworzyć 
i w czyjeś dłonie czasem pomarszczone 
je cicho wsunąć by stokroć pomnożyć.
Ilość odsłon: 1085

Komentarze

sierpień 03, 2018 21:14

Wygląda na tekst przeklejony z portalu dla nawiedzonych pensjonarek. To jakiś katechetyczny wykład dla upośledzonych. Autorko, proszę zaprzestać traktowania użytkowników tego portalu jak idiotów - każdy ma swoje zdanie na temat szczęścia, i nie potrzeba mu aż 13 zwrotek. A praca "we świętą niedzielę" nie buduje zamków z piasku, tylko produkt krajowy brutto. Życzę ozdrowienia/cudu

sierpień 03, 2018 20:45

Dużo trudu i pomyślunku pochłonęło napisanie tego wiersza - to trzeba docenić.
Ale Poemaxu tym nie zawojujesz, tu inne trendy rządzą
Pozdrawiam

sierpień 03, 2018 19:53

...dżizas! - tego się nie da czytać!
- "pisać"? owszem, ale do skarpety!