Ronin
Chłód
mogłem
roztrzaskać łeb
o szczęście
mam sto rąk
i chwilę
kobieto
czas kurczy się
i puls krwi niczym sen
budzi
a nasza wieczność
zgubi się
jak odgłos kroków
Ilość odsłon: 1065
mogłem
roztrzaskać łeb
o szczęście
mam sto rąk
i chwilę
kobieto
czas kurczy się
i puls krwi niczym sen
budzi
a nasza wieczność
zgubi się
jak odgłos kroków
Komentarze
Joanna-d-m
sierpień 10, 2018 22:21
Powiedz peelowi
- czas szukać innej :(
Pozdrawiam
aidegaart
sierpień 10, 2018 21:04
Wołanie o ruchanie plus wydumana metafizyka. Przykład, jak nie należy pisać.
Leszek.J
sierpień 10, 2018 21:02
O tak, można roztrzaskać łeb o szczęście, każdy coś przeżył lub przeżywa, więc swojsko się tu czuję
Pozdrawiam