Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

point of view

Skąd się biorą kałuże

wspomnienia usychają jak łupież
oklejają kołnierze mijanych na ulicy

plama rozlanego rosołu
niedzielny stół z okami tłuszczu
łypią z pogardą
na małe spocone dłonie

wsiąkł w ciebie na zawsze
nocny jazgot bezzębnej sąsiadki
z dziurą w głowie zamiast
wypłukanego podłą wódką mózgu
siny tyłek ze śladami paska i tej sprzączki co najbardziej
jak gorzkość pierwszego wiosennego mlecza
całe życie chowasz się w krótkich spodenkach

przykładasz dłonie do oczu
po ciemność
znikąd kojącego dotyku
tylko suchość w ustach znajoma
fioletowe plamy strachu wyłażą na twarz
na zawsze uwięziony przy stole
teraz jesteś naprawdę nagi
w pustych kieszeniach
wyją krzywdy niczyje

majtające na krześle nogi
nie dosięgną
wypucowanej podłogi w pieprzoną jodełkę
nawet skarpeta odsłoni łydkę z siniakami
wisi jej to

i tylko pytanie zdziwionych oczu
odbijających się w kałuży pod stołem
skąd się taki wziąłeś
no pytam
skąd?
Ilość odsłon: 2827

Komentarze

point of view

2-42-42-42-42-42-4

listopad 09, 2017 16:11

... ten, napisany 6 miesięcy temu też poprawiony

point of view

2-42-42-42-42-42-4

kwiecień 12, 2017 15:21

Pawle... fajnie że technicznie pomagasz szlifować... dzieki :)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:43

z drugiej strony stracisz wówczas rytm (może więc warto poszukać innego rozwiązania).

... sorry za zamieszanie.

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:28

nie zaznaczyłem trzeciego NA
jest ich za dużo o jedno
stąd propozycja wycięcia "niedzielnego stołu"
jak rosół to wiadomo, że niedziela zresztą akurat to wydaje się najmniej ważne ;)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:27

jest bdb
jeszcze jedno:

"oklejają kołnierze mijanych NA ulicy

plama rozlanego rosołu NA niedzielnym stole
z okami tłuszczu łypiącymi z pogardą
na małe spocone dłonie"

oklejają kołnierze mijanych na ulicy
plama rozlanego rosołu
z okami tłuszczu łypiącymi z pogardą
na małe spocone dłonie

co, Ty na to? ;)

Pozdrawiam Tomku.

Konto usunięte

2-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:23

Świetny tekst... i tyle.

Konto usunięte

2-4

kwiecień 12, 2017 12:19

Tomek bardzo często historia się powtarza ... ale czasami idzie też ze skrajności w skrajność ... wiem z własnego doświadczenia
Ja byłam bardzo niechcianym, niekochanym i bitym przez mamę dzieckiem ... teraz moją córkę chroniłabym najchętniej przed całym światem
Dobrze że ojciec jest mądrzejszy i mnie hamuję bo takie zagłaskanie bywa zgubne dla dziecka w przyszłości ... Ja będę wracać do tego wiersza

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:11

Dzieci czasem się skarżą. Częściej sądzą, że to "normalne". Skarg nikt nie słucha; "przecież kłamie". "Normalność" przeradza się w traumę, z której bardzo trudno jest wyjść. Dzieci mają swoje dzieci i historia - jakże często - się powtarza.
Pozdrawiam. Bardzo dobry wiersz.

Konto usunięte

2-32-32-32-3

kwiecień 12, 2017 12:05

Loguję się dla tego wiersza (ryzykowne, bo w pracy) . Tak bardzo mną poruszył, że nie mogę przejść obojętnie. To koszmar, który występuje niejednokrotnie obok np. u sąsiadów. Nie widzimy czasami nie chcemy a dzieci nie skarżą się – skąd może to biedactwo wiedzieć, że życie malucha może być piękne, uśmiechnięte i kolorowe, jeżeli żyje w ciągłym strachu (przed kolejnym upokorzeniem i batem) przecież innego nie zna. Co za wiersz! – bardzo, bardzo wzruszający. Zostanie długo w mojej pamięci może tak długo jak trauma u tego chłopca.
Pozdrawiam Autora i wszystkich Normalnych Rodziców.


z pogarda* dodaj ogonek do a (4 wers)


(tak, pieprzyć jodełkę i nie patrz tak głupio bo dobrze wiesz. Wycieraj suko!!!
- przepraszam za sukę ale nie usunę.)

point of view

2-42-42-42-42-42-4

kwiecień 12, 2017 11:43

... dziękuję za uwagi :)