Podoba mi się tu ujęcie ludzkiej natury jako czegoś nie do końca poznanego. Drugiego człowieka tylko możemy próbować zrozumieć.
Na ile siebie? Na tyle by czując wiatr wznieść się i szybować.. nie pytając dlaczego.

Wg mnie bardzo dobre zastosowane porównanie. Dobrze i pięknym językiem

Pozdrawiam

Też daję pozytyw

po prostu ujęła mnie ta naiwność przyrody zgrabnie wkomponowana w finał

dziękuję

...jak dla mnie za bardzo 'kawa na ławę'
Ale ogólnie odbieram pozytywnie

....i jeszcze literówka w ostatniej
"...[tę] samą zwrotkę"

to prawda że są :)

„właściwie po co się sprzeczać
która metafora jest lepsza”…

…„czemu musi szybować
zanurzony w błękicie nieba”

Są też Ptaki Nieloty więc… wracam do pierwszych dwóch wersów pierwszej strofy – takie moje przemyślenia. Tekst zatrzymał .

Pozdrawiam

Nie do konca o to chodzi... ale dziekuje

Metaforę myśl podsuwa
moja czy twoja
a może kradziona
dokąd ona włazi?
wiadomo w głąb
a ptak
inaczej
on dobrze wie
po co ma skrzydła
jeżeli rysuje coś na niebie
to jest właśnie zachęta
dla ciebie